Biochemici vertellen ons dat een gedachte ontstaat als een reeks neuronen in de hersenen wegschieten, waardoor een energiestroom met een bepaald patroon wordt geproduceerd. Maar wat gebeurt er met die energie? Als er geen energie verloren gaat in de kosmos, waar gaat die gedachte-energie dan naar toe? Is het mogelijk dat we, als onze wetenschappelijke instrumenten gevoelig genoeg zouden zijn, de energie van onze gedachten in het universum kunnen opvangen? En nog belangrijker, wat gebeurt er als we onze gedachten bewust gaan sturen?
Sommige kwantumfysici stellen dat het wegschieten van gedachte-energie een soort radiosignaal is. Deze energie wordt zwakker naarmate ze zich verspreidt, samenhang verliest om uiteindelijk te verdwijnen. Maar als we ons er doelbewust op concentreren om een heldere gedachte te versturen, dan lijkt dat op een radiosignaal zoals het door een sterke zender wordt verspreid. Het behoudt zijn coherentie en richting veel langer en de kans dat het door iemand wordt opgevangen, is veel groter. Als het denken dus energie is, en een gerichte gedachte een coherente vorm van energie, dan moeten we in staat zijn onze gedachtekracht te gebruiken om energie te geven en te ontvangen.
Metafysici gaan van een andere grondslag uit, namelijk dat al het ware onvergankelijk moet zijn. Er bestaat geen gedachtekracht met meetbare of vangbare energie. Die bestaat alleen in onze gedachten voor zolang als de gedachte hieraan voortduurt. Gedachten zijn universeel en alomtegenwoordig. Aan ons de keuze welke gedachten we aanhangen: onvaste gedachten aan voorbijgaande materie of rotsvaste gedachten aan onvergankelijke waarheid? De eerste keuze kan tijdelijk en de tweede keuze zal blijvend bewegen, geven en ontvangen.
Ofschoon hun uitgangspunten verschillen zeggen zowel kwantumfysici als metafysici dat gedachten in wezen onze werkelijkheid creëren. We kunnen namelijk deze werkelijkheid alleen via gedachten waarnemen. Daarbij menen kwantumfysici dat onze lichamelijke zintuigen eerst indrukken en informatie moeten opnemen om die vervolgens te verwerken en om te zetten in gedachten. Metafysici beweren dat we eerst de gedachte hebben en dat die daarna pas door de zintuigen kan worden waargenomen.
Hoe het ook zij, alleen door gedachten kunnen we ons leven en de wereld zin geven. Volgens kwantumfysici bevinden wij ons in de wereld, terwijl metafysici aangeven dat de wereld in ons is. In beide gevallen creëren gedachten onze werkelijkheid of we die nu buiten ons aanschouwen of binnen in ons betrachten. Vaak wordt door wetenschappers het voorbeeld gebruikt van iemand die een wetenschappelijk experiment observeert. In hun optiek zal de uitkomst van dat experiment altijd worden beïnvloed door de aanwezigheid van de observant, omdat de gedachten van de observant de energiegolven en deeltjes waaruit het experiment bestaat, beïnvloedt.
Gedachten zijn even krachtig als daden, die zelfs alleen maar mogelijk zijn als ze door een gedachte worden voorafgegaan. In zekere zin zijn gedachten dus nog krachtiger dan de daden die ze opwekken. Een gedachte kan even heilzaam of schadelijk zijn als een daad. Het staat vast dat gedachten in de loop der tijden evenveel of meer schade hebben aangericht als daden. Denk eens aan de honderden miljoenen mensen die niet de acties ondernemen die henzelf en de mensheid ten goede komen, alleen omdat ze door hun angsten of overtuigingen daarvan worden weerhouden. Angsten en overtuigingen zijn niets anders dan het resultaat van gedachten. Draai de gedachte om en de overtuiging verandert of de angst verdwijnt. Op dezelfde manier hebben gedachten en ideeën de beschaving ook meer heil gebracht dan welk apparaat of welke persoon dan ook. Plato, Einstein en Descartes waren stuk voor stuk mensen wier gedachten en ideeën de wereld hebben vormgegeven.
Als we een gedachte koesteren, dan wordt die gedachte een levende realiteit. Als je iets denkt, kun je dat als een daad zien, want op energetisch en op geestelijk niveau is het een daad. Als je denkt: ‘ik zou willen dat hij van de trap valt’, dan kun je hem er bij wijze van spreken net zo goed af duwen; niet omdat jouw gedachte dat effect op hem heeft, maar omdat die gedachte dat effect op jou heeft. Als een gedachte er eenmaal is, dan moet je die als van jou beschouwen. Op dat moment is die jouw verantwoordelijkheid. Het is jouw plicht en voorrecht er iets mee te doen. Je kunt hem bewerken, transformeren of met rust laten. Afhankelijk van hoe je de gedachte laat voortbestaan en met welke achterliggende beweegredenen, zal deze gedachte jouw ervaring verrijken of verarmen.
Goede vraag........ Welke gedachten hebben mij bewogen dit stuk te schrijven?
© Maria Elisabeth 2011
Reactie plaatsen
Reacties